« هفت جرعه شعر »

1

" خدا ، خود را می بخشد ، می دانم ! "

روسپی عاشقانه می گریست...

2

جغد ِ عاشق

بهتر از پروانه ای تنهاست ،

نه خراب شو

نه سراب !

3

تو بی من ؟! کجا ؟

من چمدان راز های تو هستم

نکند مأمور های ِ مؤمن مرز

مرا در شکاف های ِ تن ات بیابند ؟

4

" آقا ، انگشتان ام درد می کند

سیگار را بردار ، کبریت را بردار ، آتش بگیران

بگذار گوشه ی لب هام ... "

( نمی توانم باران من

همه جای خاطره ات ، خاطره ام درد می کند

بگذار در خلوت ِ دردهای مدام

شراب بیندازیم ، مست شوی ، مست شوم )

انگشتان ام درد می کند بانو

از آغوش ِ شعرهام بیرون بیا

5

من و شب

شراب ِ گندم و ساقی

رقص مستان

تو بلرز تا زمین نلرزد

6

شب را با تو آغاز می کنم

نه ! هر شب را بی تو می کشم

عشق از ما گریخت

حالا چه فایده که بدانی ، که بدانم

از زخم های کدام خاطره كمتر

خون می چکد هنوز ؟!

7

نه شبنم ، نه باران

شک ،

شبانه می چکد از آسمان ِ نگاه ،

می بینی ؟!