« مزامير »
اينك زمان ِ مزامير است
رويش واژه های ِ آتشين
بر لب های ِ سوخته ی ِ سرودن ....
بر ساز ِ سوگ من
زخمه مي زند باز
و نم نم اك نغمه های ِ عشق
می رويد
بر فراز معابد ....
ـ « ای خداوند ، تا به كی
هميشه مرا
فراموش مي كنی ؟ »
« محراب »
محراب
آراميده ام اينك
در گهواره ی ِ رقصان ِ گورهای ِ تهی
و خيال می نالد :
ـ « معنای ِ وحدت ِ موج ها را
در پستوی ِ پيله ی ِ وجود
گم كرده ام ! »
هيهات
اقيانوس ِ مرواريد
در صدف ِ صورتك ها
خواب ِ خوش ِ قطره شدن مي بيند !
هيهات
پروانه ی ِ انسان
بر خاكستر ِ پرواز
( سی مرغ ِ بي سلوك )
( سی مرغ ِ بي سلوك )
بی بذر ِ بال
می رويد !
هيهات ...!
« محی الدّين »
جان سخن
گرفته شد
به دست باد ِ سكوت ...
كجاست دست ِ پاكيزه ی ِ معنای ِ مقدس
كه با سرانگشت ِ فصوص و فتوحات
گيسوی ِ ترجمان ِ تمامی اشواق را
شانه زند به شوق ِ عشق
در اين كابوس اتفاق ِ افتراق ....
اينك
بر فراز و فرود كائنات
مزامير محی الدّين :
ـ « آتش ِ او
نور است
و نور او
خاموش كننده ی ِ آتش هاست ....
و تيرهای عشق
بدون ِ كمان
به سوی ِ من
پرتاب می شوند .... »
ـ « آتش ِ او
پاسخحذفنور است
و نور او
خاموش كننده ي ِ آتش هاست ....
و تيرهاي عشق
بدون ِ كمان
به سوي ِ من
پرتاب مي شوند .... »
این شعر واقعا بی نظیر بود...پر از شگفتی و خیال بود...عالی بود
فوق العاده است
پاسخحذفزنده و سرفراز باد حضرت محی الدین و نَفَس ها و سخنانش.
پاسخحذفبار ها وبارها خوانده ام ومی خوانم این شعر ناب راوسرشارازشرب مدام تک تک واژه هایش روز را به سر خوشی وخیال سر می کنم.ممنونم وباز ممنونم... .
پاسخحذفبسیار بسیار زیباست . کاش زمان می ایستاد و من سالها و سالها و سالها در لایه های چند لایه هزار توی این شعر می ماندم، می زیستم، می مردم...
پاسخحذفیک شعر خاص و بی نظیره واقعا عجیب و عالی و ...
پاسخحذفبا درود بي كران به دوستان فرهيخته ام
پاسخحذفاز مهرباني بيكران شما سپاسگزارم و همواره خود را مرهون مهر ِ شما مي دانم .
( اين سروده را با خط ِ زيباي نستعليق در وبلاگ قرار داده بودم كه با راهنمايي اميربهادر دريافتم ، به دليل تغيير خط ، برخي از دوستان در خواندن ِ آن مشكل پيدا كرده اند كه در همين جا از همه عزيزان ام پوزش مي طلبم . )