از من مپرس چگونه ام ؟ آن سان ام كه تو مرا خواسته اي ! (خرداد ِ من)

-1-
‎ گرسنه !
 گرسنگي !
 گرسنگان !
 گرسنگان ِ خودخواسته !
 رفيق ، رفيق ِ زخم هاي ِ كهنه و تازه ،
 رفيق ... رفيق ِ دربند ... رفيق ِ گرسنه ي ِ دربند ...!


-2-
گرسنگي
انتخاب ِ شماست ...
خستگي
انتخاب ِ ما ...
شما زنده ايد
و ما ، نمي دانم ؟!


-3-
‎" تاريكي خواهد مرد...! "
خواب ديدي مادرت پيش از مرگ ، اين را گفت :
"  اميد تو را زنده نگه مي دارد ..."
حال برخيز و سنگريزه هاي سلول ات را بشمار
اين بار ، از بزرگ به كوچك
.... فردا ، از كوچك به بزرگ


-4-
‎ ظهر تابستان است ، 
برف مي بارد !
ثانيه هاي ِ برهنه ي ِ ساعت ، 
مراسم اعدام
تنديس ِ پيكري زخمي ، 
سپيد و سرخ
هم چون شكوفه ي ِ گيلاس ،
با باد مي رقصد ....
ديدي تمام شد ؟
 تازيانه و تهوع و بتكده و تير ِ خلاص ...!


-5-
‎ عشق :
آري ؟
عشق :
نه ؟
خواب يا مرگ ؟!
 پرسش ِ شب ِ اول ِ قبر ِ فرشتگان اين است ...!


-6-
عريان ، برانگيخته
نشسته اي بر شكوفه ي ِ گيلاس
با پلك هاي ِ تو قمار مي كنم
مي بازي ، مي بازم
رنگ ِ مردمك هاي تو مال من
وقت ِ وفات ِ من مال تو


-7-
‎ برقص !
آن سان كه ستارگان به سجده برافروزند چين ِ دامان ات را
 برقص !
 اين سان تب آلود كه لبهاي ِ من از بوسه ات مي سوزد ....
برقص و به خاطر بياور كه ديشب
 من و تو و ماه و شب و شبنم و شب تاب ، 
بر بستري تك نفره خوابيديم !


-8-
بر برهنگي ِ بيت المقدس ِ تن ات مي خوابم
و حجرالاسود لبهايت را مي بوسم
دستان ات را هم چون صليب بگشا
و گات هاي ِ زرتشت را با هوس ناله كن
اينك زمان ِ رهايي است ، مي خندي ، مي گويي :
مريم در آسمان ِ پلشت با ماركس چاي مي نوشد !


-9-
‎ در برابر آينه بايست !
ايستاده اي ؟
پاسخ ام راست بود ، مي بيني ؟
پرسش ات يادت هست ؟
 بهانه ها ماندگارند ،
زيبايي نيز هم ....


-10-
شنبه
يكشنبه
دوشنبه
سه شنبه
چهارشنبه
پنج شنبه
جمعه
هفته
ماه
سال
ده سال
بيست سال
سي سال
چهل سال
و .... و
منتظر چه هستي ؟
مراقب باش سيگارت
پتوي ِ سلول ِ انفرادي ات را نسوزاند !
براي هزارمين بار ....


-11-
از من مپرس چگونه ام ؟
آن سان ام كه تو مرا خواسته اي ...!


-12-
نمي دانم مست توأم يا شراب ؟
هر چه هست ، اي پري ِ خفته ِ در آغوش ِ من امشب
بسترم به شانه هاي ِ عريان ِ تو آلوده است ....
آسوده باش و بخواب آرام نازنين
كه اين پاسدار ِ پلك هاي ِ بسته ات
بر ضريح ِ مردمك هاي ِ مست تو ، به نيايش ، بيدار مي ماند !


-13-
كلمات ِ خفته به خود
و فريبي كه در تابوت ِ خون نهفته
در قاموس ِ شعر ِخواب ، انتخاب ِ ناگزيز ِ شب كفر است
اختيار ِ من و ماهي اين بود
كه شنا را در تور و قلاب ِ مترسك
بياموزيم و بميريم ...!


-14-
‎! انسان
شاخه هاي ِ خشكيده مرگ را حَرس كن
بگذار بر فراز و فرود ِ تنديس ِ بودن ات
ترانه ي ِ خدايگان و رقص ِ فرشتگان
 از آب و باد و خاك و آتش بسرايند و بسوزند !
 چه باك ! از ريشه هاي تو در گور نيز ، گندم مي رويد ....


-15-
بر دو سوي ِ شيارهاي ِ پيشاني ام
درخت ِ قهوه كاشته ام
تا تو از فنجان ِ فال ، با گلهاي سپيد بيايي
و با طُره هاي گيسوي سياه ِ بلندت
براي مردمك هاي ِ خيس و منتظرم
طناب ِ دار ببافي ...!


-16-
روزنه ي ِ خاموش ِ نور
زندانبان
گرسنگي و اندوه ....
بالهاي ِ خيال ِ زنداني
از شكاف ِ ميله ها گذشت
آري ، آري ، راه ِ كهكشان بسته نبود !


-17-
هراسانم از اين عصر ِ يخبندان
از اين كفتاران ِ محراب ِ سبز كه آسوده
آرميده اند بر گور ِ رفته گان ِ فرياد
و اكنون ، بر دماغ ِ درازشان به دروغ ، انگشت مي سايند :
" هيس ... هيس ! مگذاريد خواب ِ خفاش ِ آلوده به خون مكدر گردد ! "


-18-
مي هراسم از آنچه اندوه
مالامال ِ از اندوه
براي ِ واژه ي ِ بيگانه ي ِ برادري
 در برابرم گذاشت !
نگو كه شعر مرهم ِ هر زخم ِ كهنه است
 زخم هاي ما ، از تاريخ ِ مرگ ِ هابيل هم ، نوترند ...!


-19-
سزاوار نيست
ترانه هاي ِ عاشقانه ي ِ اين ديار ِ خفته ِ به هيچ
در سوگ تو برقصند
بگذار بوسه هاي ِ گلوله
سينه ات را براي عشق بگشايند !
اي سهره ي ِ خونين ِ رنج ِ ما ....


-20-
مرهم ِ زخم ِ من ستارگانند
و نسيمي كه از بوي ِ كفن ِ تو برمي خيزد
مرهم زخم تو امّا
وصله ي ِ بوسه اي بود كه مادرت
نتوانست پيش از مراسم اعدام
بر پيراهن ِ پيشانيت بدوزد !


-21-
‎ همين جاست !
 نگاه كن !
 به مردمك هاي ِ تو مي نگرم ،
و باور مي كنم
 بت پرستان هم ، خدايي دارند ...!


-22-
دريغ اي يار
چليپاي رنج ما اينك
 بر گوش ِ شب آويخته !
و تاج ِ خار
در حراج ِ بنجل فروشان ِ مرگ
 به قيمت ِ بكارت ِ مريم ، تمام شد !


-23-
بخواب آرام محبوبم ....
مگذاز لرزش شانه هايم
بغض ِ تلخ ِ واژه هايم
هق هق ِ غمبار ِ رگ هايم
به يادت بياورند
كه در گور خفته اي ...!


-24-
قسم به تنهايي ات
 كه تاريخ ، از ميخ هاي ِ تابوت ات ، شكوفه مي سازد !
قسم به رنگ ِ خون ات
كه از زخمهاي ِ پيكرت
بر كوچه هاي ِ اين كوير ِ سكوت
فردا ، فرياد مي بارد ...!


-25-
مردمك هايم را ، در اقيانوس مي كارم
بوسه هاي ِ آفتاب ، از نگاه ِ منتظرم ابر مي سازد
چترت را ببند دلبندم
اين كه بر گيسوان ِ تو مي بارد اكنون ، باران نيست
اشكهاي ِ ناشكيب ِ من است ...!


-26-
من در كفن ِ او خوابيده ام
من در پوست ِ آن فرشته ي ِ مست
من در گور ِ هاله خفته ام امشب ...
اي يار ، اي همدم قديمي
بي شراب
به ديدار ِ من ميا ....


-27-
بمير
ولي ايستاده ....
بخواب
ولي بيدار ....
برو
ولي بمان ....
رفيق من بگذار
آرامش تو ، آشوب ِ شب باشد !


-28-
به خواب ِ حادثه سوگند
من و اين هاله ي ِ تنهايي ، يك روز
به تار و پود تو آسان
مي سپاريم جان
آنگاه ، هزار هزار لشگر ِ ققنوس
از شعله هاي ِ تن ِ آتش
آزاد خواهد گشت ....


-29-
‎ نه ! اين ابر را خيال ِ باريدن نيست !
 نه ! بر اين سرزمين ، نهال ِ مسيح نمي رويد !
نه ! آنكه شمشير بر زبان مي آويزد
سرود هاي ِ سرزمين ات را
 به هيچ مي فروشد !
نه ! اي ساده دل ِ بي رنگ
 رنگ ِ تابوت ات را ، با آرمانت ، يك رنگ كن !


-30-
پيراهن ِ قاصدك را باد
رساند و رسيد به مردمك هاي ِ مست ِ من
اينك ، من مانده ام و مهرباني باد
اينك ، تو مانده اي و غفلت ِ راز
اكنون هزار ثانيه فرياد
در هر دقيقه سكوت است !


-31-
فانوس
بر راه ِ من آتشي بيافروز
آتشكده اي بساز
از تن ِ ناچيز ِ من
كه اين كلبه ي ِ شراب امشب
راه رهايي را گم كرده است !


-32-
آه ، كجا بودي اي پيامبر ِ صلح
كه اين رهزنان ِ ناسپاس
به قافله ي آيات ِ آخرين
با دشنه و خونابه و ساطور
حمله برده اند !
كتاب ِ سبزت را بردار و بگريز ....


-33-
گورم را بسان ِ بيرقي سوزان
پيكرم را پاره پاره
قلبم را بر سر ِ سرنيزه كردي !
ولي آخر نگفتي
ننگ و نام ِ آسمان سوزت
با كدامين بتكده ويران شود آخر ؟!


-34-
بگو كه بهاي ِ خون ما چند است ؟
چند شتر ؟ چند بار ِ پروانه ؟ چند گراز ِ ماده ؟
بگو چند بار مردن ما ، ديه اش ، آزادي است ؟
بگو كه كدامين رگ ، سرخرگ ، سياهرگ ما
چشم ِ تو را گرفته است ؟
آه كه اين مغز ِ مست ِ من امشب
راه كعبه را گم كرده است ...!


-35-
 مرگ ِ اسطوره پايان جهان است ....
هزار آتشين آه ِ جانكاه ، اي برادر
كه اين سرزمين ِ آلوده به مرگ
از پوست ِ كنده ي ِ سردارانش
قباي ِ تزوير مي دوزد
 و بر سر ِ بريده شان ، خاكستر ِ ترديد مي پاشد !


-36-
تب ِ شراب و هزار يادواره ي ِ ديگر
رقص ِ مست ِ غبار در پاره هاي ِ نور
طعم ِ ته مانده ي سيگار در تلخي قهوه ي ِ فال
بوي ِ كهنه ي خون بر ملحفه ي ِ فراموشي
چرا چهره ام را به يادت نمي آورند ؟!


-37-
و رنج
با سپر و شمشير و كلاهخود
به جنگ ِ رنج آمده است
برگزين سردار ِ سبز ِ جبهه ات را
كه تو جنگجوي ِ برگزيده ي ِ هر شهادتي ...!


-38-
ردّ ِ خالكوبي تير
كفن كفن
بر شانه هاي ِ نحيف ِ خدا ...
ضحاك مي رويد
هم اينك
بر كتف هاي ِ مار و ما ...!


-39-
به چشمان ِ سیاه ِ شب می نگريم
و از شکاف ِ بی سرانجام شعر
شرمگین و ملتمس
به شهر آلوده
دشنام می دهيم
شَتك خون بر دستان ِ خالي ِ گورکنان ...!


-40-
تنها بردبار
به من بیاموز
اشاره اي ، نشانه اي ، ندایی
در اين معرکه و مضحکه و مشغله
ای کاش پاسخی بود
این سوختن ِ پیاپی را ....


-41-
عشق هم چيزي است
چيزكي خُرد
كه به يادم آورد
در روز واپسين
فراموشي را درمان ِ نيست ...!


-42-
نترس برادر
مسيح نيز در اين كارزار مي بازد...!
نترس برادر
معجزه فراتر از مراسم ِ جشن ِ تدفين است
و در اينجا ، سرود در سكوت پايان يافت !


-43-
تو در مسير خاك ايستاده اي
تنها تو معناي ِ هجوم را مي فهمي
تو مي داني چه مي گويم
آنگاه كه لب هاي دوخته ام را به آينه مي دوزم
و مردمكهاي تو مي گريد : " تكرار مي شوي ، تكرار مي شوي ، تكرار ..."


-44-
رازهاي ِ نهفته
چلچراغ هاي ِ خاموش
اين سان پست مي بايد زيست ؟!
از طراوت يك بوسه تا شقاوت يك پرواز
چند پرستوي مهاجر به مرگ محكوم اند ؟!


-45-
آه ، اي مستي هميشگي
بگذار دمي در آغوش تو بياسايم
و اين اندوه ماندگار را
تنها دمي
به گور بسپارم
آه ، اي شراب دست ساز ِ من ....