۱۳۹۰ تیر ۱۶, پنجشنبه

و شعر می نویسند .... ( شعري از اميربهادر طاهري )



من از شهر جنگ می آیم
من از تبار مردان رنجـَـم
در قبیله ی ما گریستن نمی آموزند
و پدران بر رگهای فرزندانشان
شعر می نویسند


و شعر می نویسند


و شعر می نویسند
در ۴ نظر:
برچسب‌ها:
اشتراک در: پست‌ها (Atom)
  • هاجر
    همه به ياد مي‌آوردند. چگونه خودش مي‌توانست فراموش كند؟!  هركسي به او برمي‌خورد، مي‌گفت: «خدا بيامرزدش ! » و او سرش را به نشانه تأسف پايين...
  • 4593 ( داستاني از سلاله مرادي )
    تنهایِ تنها بود واقعا تنها، نه کسی رو می شناخت نه از کسی با خبر بود. همیشه می ترسید که اگه بمیره جنازه اش توی خونه بو بگیره و کسی پیداش نکن...
  • گندم ... ( برای تولد ِ سلاله مرادی )
    نه ! آفتاب سیاه نیست ! برکف ِ دستان ِ تو باران از شیارهای نیایش ِ خورشید می بارد ؛ و ماه دل سپرده به مرداد برای صدفی به کوچکی اقیان...